Insanlar sadece yerinde değerli buluyor kendini, kimi kaldığı evde,kimi olduğu sahnede, kimi çalıştığı dükkan,mağazada, kimi yaptığı meslekte...
Bir insanı tanımanın en kolay yolu beklide sana nerede, ne yaptığında değer verdiğini görmekten geçiyordur..
Eğer onun için gerçekten değerliysen yaptığın her şeyde, söylediğin, konuştuğun her kelimede kendini bulur..üstüne alınır,..
Üzüldüğünü göstermek için yazdığın bir durumda., neden,ne oldu diye sorgular mesela,merak eder...
Sosyal medyada kendisine ait olan bir bildirime yorum vs..yapıp beni takmadığını gördüğümde sildigim yorumlar çoktur mesela..ve bekler insan, bir neden sorusu bekler...görülmeyi,fark edilmeyi arzular,bu ona verilen bir duygudur çünkü..istek duygusudur..
lakin karşındaki sadece yaptığı işle ilgili durumlarına bakıyorsa..yani bir bakıma seni umursamiyorsa..
Işte en çok bu kırar insanı, değer aldığını görüp onu kullanmayı bilmeyen insanlar dolu...
Için acır, söyleyemezsin,üzülürsün,anlatamazsın, ağlamak istersin,yapamazsın..yorar insanı bu duygu...
Böyle anlarda detlesecek insan arar kalp..
her ,musait misin? Sorusunun arkasında yatan olumsuz cevaba karsın,sorar yorulmadan diretir sorusunu..taaki, o hayır cevabını alana kadar...
Kırılırsın işte, kendi isteğine değil gönül yüzünden Kırılırsın...
Çünkü sen ona kalbini açmışsındır, karşılıksız, kırık kalp ne işe yarar ki??
Oluruna bırakırsın her şeyi, öylece devam eder hayat..
Kırık, dökük, acı içinde...
Elinden hiçbir şey gelmez...
Yorumlar
Yorum Gönder